"Dakle, spomenik nijesu srušili Kuči, već po nalogu srpske vojske i policije Savo Fatić, kome su se pridružile i pristalice bezuslovnog ujedinjenja Crne Gore i Srbije. Nakon rušenja obeliska na podgoričkom Trgu, maljevima je izlomljen i grob ispred crkve Svetog Đorđa u kome su ležali ostaci 48 ljubotinjskih, građanskih i dobrljanskih junaka poginulih u borbi sa Turcima u Zagoriču i Doljanima. Bilo je to vrijeme kada su uništavani svi simboli crnogorske države. “Da se nijesu tadašnje savezničke vlasti velikih sila umiješale, htjele su okupatorske vlasti spaliti mošti Svetog Vasilija Ostroškog i Svetog Petra Cetinjskog…” piše Jovan Plamenac. Spisak sa žrtvama stravičnih zločina nad stanovništvom, posebno đecom, ženama i starima svjedoči o razmjerama pustošenja", navodi se u tekstu.
Zapamćeno je, kako se dodaje, da su se tada Podgoričani sa užasom pitali što će se tek sa njima činiti kada se ovako obračunava sa Velikim vojvodom, koga su crnogorski junaci priznavali za najvećeg junaka.
"Uz mnoge, zapis o rušenju spomenika ostavio je i srpski novinar i publicista Pantelije Jovović u tekstu pod nazivom “Juriš na crnogorske spomenike”.(Objavljeno u beogradskom listu "Balkan", 18. septembra 1922. godine. Spomenik koji vraćamo okuplja nas oko vrhovnih crnogorskih principa – slobode i nezavisnosti. Te vrijednosti donijele su Crnoj Gori suverenitet i međunarodno poštovanje. Nastojanje pojedinaca da vraćanje spomenika junacima za odbranu Podgorice i Zete zloupotrijebe za raspirivanje starih vatri plemenskih, ideoloških i ličnih osveta i netrpeljivosti, shvatamo kao refleks upravo one svijesti zbog koje se Crna Gora spoticala na svom svijetlom putu", zaključuje se u saopštenju objavljenom na sajtu Glavnog grada.
