Njegovo kraljevsko visočanstvo - Nikola I Petrović Njegoš, 7. oktobar 1841 – 1. mart 1921.
Kada je Njegovo Kraljevstvo Veličanstvo crnogorski kralj Nikola napuštio svoju Crnu Goru, đe je i proglašen za kralja 15. avgusta 1910. godine, a potom nakon osam godina kraljevanja i svrgnut nelegitimnom Podgoričkom skupštinom, sudbina Crne Gore je krenula nizbrdicom i bila je neodređena na duži period; djelimično je neodređena čak i u sadašnjosti, kada kosti nekadašnjeg vojskovođe i suverena počivaju na Ćipuru na Cetinju. Ni podizanje, njemu u čast, dva impozantna spomenika - jednog u Nikšiću, a drugog u Podgorici nijesu pomogli da Crna Gora stabilno stane na svoje noge.
Na donjoj fotografiji, koja jer urađena tokom izbjegličkog života u Francuskoj, možemo viđeti tužna lica Nj.K.V. kralja Nikole i Nj.K.V. kraljice Milene, u danima kada je Crna Gora nestajala formalno i faktički - voljom i moćima velikih i prodatih. Nedugo poslije ove fotografije, kralj Nikola I Petrović sklopio je oči, 1. marta 1921. godine, u mjestu Kan Antiba, kraj Nice.
Svoje posljednje dane proveo je u Vili "Krinova", skromnom zdanju. Zadnje riječu su mu bile: "Neka Bog pomogne moje nesrećne Crnogorce". Njegovo tijelo je položeno na mrtvački odar, obučeno u crnogorsko odijelo. Više glave mu je stavljen tisovi krst, a uz tijelo štap maršala ruske armije i sablja Stefana Dečanskog, o grlu Krst Svetoga Đorđija, na prsima Krst Svetoga Petra, orden dinastije Petrovića, lenta sa savojskim ordenima... Na grudima se još nalazila šačica zemlje iz Crne Gore, malo tamjana iz Manastira Ostrog... Tijelo je položeno u kovčeg od maslinovog drveta. Sahranjen je, zahvaljujući Rusima, u italijanskom gradu San Remu, u Ruskoj crkvi, đe je počivao do 1989. godine. Poštu mu je odao i italijanski kralj Viktor Emanuel III, dok je italijanska kraljica Jelena, kćer kralja Nikole, bila spriječena da dođe na sahranu zbog bolesti.
Grobnica kraljevskog para otvorena je 19. septembra 1989. godine kada su počele pripreme za povratak kraljevske porodice u otadžbinu.
Kada su antropolozi otvorili kovčeg u kojem su bili zemni ostaci Nj.K.V. kralja Nikole I Petrovića Njegoša, naišli su na veoma očuvano tijelo, sa još vidljivim crtama lica, i prekrštenim rukama na grudima. Kralj je napokon mogao da počine i na Cetinju. Ali i da zapali luču te iste godine i da Crnu Goru potrese iz temelja.Da se primijetiti da je malo koji analitičar opisao ovu istorijsko-simboličnu sahranu kao fitilj upaljen za buđenje Crne Gore. Kraljev dolazak inicirao je cijelu lavinu procrnogorskih pokreta, partija, časopisa, radio stanica... Počeo se narod opet okupljati ispred Dvorca Kralja Nikole na Cetinju poslije mnogo, mnogo godina. Zaspali crnogorski narod se napokon probudio.
Uz zvuke Šopenovog posmrtnog marša, što ga je izvodila gradska muzika iz Beograda, kovčeg Nj.K.V. kralja Nikole težak 395 kilograma, iznijeli su na ramenima iz Vladinog doma stasiti mladići u narodnim nošnjama iz Kulturno-umjetničkog društva "Njegoš" 1. oktobra 1989. godine. Osim zemnih ostataka kralja Nikole, iz Italije su donešeni i zemni ostaci Nj.K.V. kraljice Milene i šćeri crnogorskog kraljevskog para - princeza Ksenije i Vjere Petrović Njegoš.
U okviru teksta o godišnjici smrti kralja Nikole I na sajtu Montenegro-Canada, nalazi se i lista sa imovinom kraljevske kuće Petrović Njegoš. U njemu su navedena 32 objekta koji se nalaze na Cetinju, Njegušima, Rijeci Crnojevića, Biogradskom jezeru, Virpazaru, u Boki Kotorskoj, Nikšiću, Podgorici, Danilovgradu, Baru i Ulcinju, a čiji je, kako se navodi, manji, zanemarljiv dio vraćen nasljedniku, princu Nikoli II Petroviću Njegošu.Izvori: British Pathe, privatna zbirka montenegro-canada.com
Otvaranje grobnice kraljevskog para Petrović Njegoš 1989. godine, San Remo, Italija
Snimak sahrane kralja Nikole I Petrovića Njegoša 1921. godine
Sahrana kraljevskog para Petrović Njegoš 1989. godine, Cetinje
