Mikrofilmovi, koji su ranije mogli da se vide samo u Nacionalnom arhivu u Vaštingtonu, sada su besplatno dostupni na internetu tako da se svima pruža prilika da analiziraju dokaze.
Prema podacima Američkog ratnog vazduhoplovstva, “Plava knjiga” sadrži izvještaje o 12.618 primijećenih objekata, od kojih 701 (5,5 odsto) nije identifikovano.
“Ima mnogo posla za istražitelje amatere kojima se pruža prilika da objasne pojave koje ranije nijesu imali vremena da razmatraju i istražuju”, izjavio je za “Mejl onlajn” Najdžel Votson, autor “Priručnika za istrage o NLO”.
Jedan slučaj posebno intrigira Votsona, i to iz istorijskih razloga. Čovjek po imenu Kenet Arnold je, naime, prijavio susret sa NLO, koji je doveo do nastanka popularnog naziva “leteći tanjir”.
Arnold je 24. juna 1947. primijetio čak devet NLO-a iznad planine Rejner i obavještajne službe američke vlade veoma su se zainteresovale za ovaj slučaj.
Manje od mjesec dana kasnije, 12.jula 1947, slični objekti primećeni su iznad Talse (Oklahoma).
“Letjeli su u dijagonalnoj formaciji koja je od prve do posljednje letjelice bila duga oko osam kilometara i na mahove su skakutali”, objasnio je Votson.
Proceijnio je da su se kretali brzinom većom od oko 1.600 km/h dok su letjeli od Mont Rejnera do Mont Adamsa.
Opisujući novinarima prizor, Arnold je rekao da je izgledalo “kao tanjir koji ste bacili da skakuće po površini vode.”
Votson tvrdi da ovo pokazuje da je pojam “leteći tanjir” nastao na osnovu opisa kretanja letjelice, a ne na osnovu njenog izgleda.
Izvor: blic.rs
