Miroslav Ćosović koji je nedavno objavio knjigu koja je izazvala puno kontroverzi “Bizarni sveci srpske crkve” navodi u tekstu za Portal Analitika izvore koji svjedoče nesumnjivo o tome da je Gavrilo Princip sam sebe smatrao teroristom, a da se nacionalno osjećeo ne Srbinom, nego Jugoslovenom.
„Ove godine navršilo se tačno sto godina od atentata u Sarajevu koji se desio 28. juna 1914. kada je Gavrilo Princip ubio austrougarskog prestolonasljednika i njegovu ženu, što je bila kap koja je prelila čašu loših odnosa Austrougarske i Srbije.
Kao što sam već na cijenjenoj Analitici pisao, srpska istorija koja se predstavlja javnosti Srbije i Crne Gore nije se desila, niti su je direktni učesnici istorijskih događaja viđeli na način kako je ta istorija danas predstavljena. Srpska istorija koja je danas predstavljena javnosti Srbije i Crne Gore nastala je u glavama srpskih nacionalnih radnika iz Beograda (istoričara nižeg ranga, popova, književnika, umjetnika, političara...).
Mitropolit Amfilohije, 19. januara 2014. je o Gavrilu Principu rekao - "Princip Gavrilo je branio svoj narod, svoje biće i svoga naroda... ime mu je Gavrilo, anđeosko ime bilo, sve mu je u duhu slobode."
Mitropolit Amfilohije nije rekao kojem je narodu pripadao Princip, pa mislim da čitaoci Analitike to treba da saznaju!
Na suđenju zbog atentata, 15. oktobra 1914. Princip se izjasnio: "Ja sam nacionalista Jugosloven. Moja je težnja ujediniti sve Jugoslovene u kojoj bilo državnoj formi i osloboditi ih od Austrije." (Vojislav Bogićević, Sarajevski atentat, Sarajevo, 1954, str 58).
Dakle, Vojislav Bogićević je 1954. godine u Sarajevu objavio knjigu "Sarajevski atentat - stenogram glavne rasprave protiv Gavrila Principa i drugova" u kojoj nalazimo Principove riječi sa suđenja.
Princip sam sebe nije smatrao Srbinom, što naravno danas ni najmanje ne smeta srpskim istoričarima da ga proglase za Srbina, jer - Srbin je onaj koga srpski nacionalni radnici proglase za Srbina, to je jedini kriterijum. Daću jedan divan primjer u prilog toj tvrdnji.
Novinar Darko Šuković je u aprilu 2011. napravio intervju sa poznatim srpskim istoričarem Radošem Ljušićem. Pitao ga je, između ostalog, zašto je u jednoj knjizi iznio tvrdnju da je slikar Dado Đurić Srbin: "Kako vi znate da je Dado Đurić bio Srbin?" Ljušić je rekao da je to tako odlučio Branko Vujović, urednik za likovne umjetnosti!
Izvjesni Branko Vujović je donio odluku da je Dado Đurić Srbin! E tako se piše srpska etnoistorija!
Čuveno pitanje - da li je Princip bio terorista: Povodom nedavne izjave premijera Đukanovića da je Principov atentat bio teroristički akt, dosta se buke podiglo.
Istoričar Živko Andrijašević je 26. novembra ove godine u "Pobjedi" jasno pokazao da je i zvanična Crna Gora prije 100 godina Principov akt smatrala za teroristički.
U tekstu "Mišolovka za Srbiju" (list Danas, 20. sept 2014.) Momčilo Đorgović piše da je Vinston Čerčil u svojim memoarima Principa nazvao teroristom, a teroristom ga naziva i britanski istoričar Erik Hobsbaum.
Takođe, u medijima posljednjih godina, kad se Princip pomene, omiljena je tema - Da li je Princip bio terorista?
O tome je pisao list Danas u tekstu pod naslovom – „Gavrilo Princip: Heroj ili terorista“ (6. septembar 2013), pa Telegraf (jun 2013.) „Šta mislite: Da li je Princip bio terorista“? U emisiji „Radio most“ na Radiju Slobodna Evropa od kraja juna 2013. tema je bila – „Gavrilo Princip - heroj ili terorista“.
List Press je 7. novembra 2011. objavio članak pod naslovom „Reforma istorije: Princip bio terorista, Srbija mu dostavila oružje“! I NIN je još prije 11 godina, u februaru 2003. imao istu temu „Gavrilo Princip - terorista!?“ a "Blic" je 10. juna 2013. u tekstu pod naslovom - "Istoričari: Gavrilo Princip nije bio terorista" prenio mišljenja raznih istoričara i još je dao anketu, u kojoj se 9,6 odsto izjasnilo da Princip jeste bio terorista, a 78 odsto da on to nije bio. Postoji još mnogo tekstova na tu temu.
Poslije čitanja tuceta tekstova o tome je li Princip bio terorista ili nije, nijesam primijetio da se u tim tekstovima daje i Principovo mišljenje o tome, iako ga je on jasno iznio na suđenju, oktobra 2014. godine.
Sudija ga je tada pitao - kako je mislio da oživotvori svoje političke ideje.
Princip je odgovorio, citiram: "Terorom." (Vojislav Bogićević, Sarajevski atentat, Sarajevo, 1954, str 58, link:http://oi41.tinypic.com/5nu5qh.jpg).
Između dva svjetska rata u Jugoslaviji se na Principa nije blagonaklono gledalo. Tako tvrdi Momčilo Đorgović piše: "Etablirani beogradski građanski intelektualci između dva rata bili su negativno opredeljeni prema atentatu. Dragiša Vasić ga je smatrao nepotrebnim i štetnim za mladu srpsku državu, a Stanislav Krakov je o mladobosancima mislio kao o fanaticima i nihilistima. Tek u novoj Jugoslaviji, početkom pedesetih, počinje izgradnja kulta Gavrila Principa na postulatima komunističke teorije revolucije kao sredstvu društvenog i nacionalnog oslobođenja." (Momčilo Đorgović, Hitlerova pohvala Gavrilu Principu, Danas, 11. jul 2014.)
Danas se Princip kod mnogih na Balkanu smatra za heroja, to je nasljeđe iz vremena komunizma, koji nam je ostavio i ulice sa njegovim imenom.
Principa je zvanična Crna Gora prije 100 godina smatrala za teroristu, kao što su ga kao viđeli i Vinston Čerčil i istoričar Hobsbaum. Na njega kao na teroristu gledaju neki savremeni istoričari danas.
I na kraju - on je sam nesumnjivo smatrao teroristom!“
