Boljenitac i Ćemali, zajedno sa natpisom "Autohtoni", te datumom proglašenja nezavisnosti servirani su srpskim navijačima na zastavi na kojoj je bila i - mapa velike Albanije.
Ismail Đemali je albanski državnik koji je učestvovao u pisanju albanske deklaracije nezavisnosti. On je bio prvi premijer i ministar spoljnih poslova nezavisne Albanije u periodu od 1912. do 1914. godine.
Đemali je rođen 1844. godine u Flori, a umro je 75 godina kasnije u Peruđi. Bio je lider Albanskog nacionalnog pokreta, radio u službi Otomanske imperije i bio upravitelj više gradova na Balkanu. Nakon promjena u Otomanskoj imperiji bio je u nemilosti vlasti, protjeran je u Anadoliju i zatražio je britanski azil.
Posle Mladoturske revolucije postao je poslanik u parlamentu Turske, a tokom ustanka u Albaniji 1911. godine, koji je podržao crnogorski kralj Nikola I, pridružio se vođama ustanka.
Albanija je 28. novembra 1912. godine postala nezavisna država, a on je učestvovao u pisanju albanske deklaracije o nezavisnosti.
S druge strane, Isa Boljetinac, rođen 1864. godine u selu Boletin, bio je jedan od vođa gerilskog otpora protiv Turske, Srbije i Crne Gore, a mnogi izvori ga pominju kao razbojnika.
Godine 1878. pridružio se Prizrenskoj ligi sa samo 14 godina. Učestvovao je u bici kod Slivova aprila 1881. protiv otomanskog ekspedicionog korpusa za likvidaciju Lige. Zbog sukoba sa Portom Isa Boljetinac je 1902. deportovan u Istanbul, gdje je ostao do 1906. godine. Od 1910 sprovodi gerilske operacije protiv Turaka.
Poslije Mladoturske revolucije 1909. godine sukobio se sa svojim trupama turskoj armiji koja je brojala sedam hiljada ljudi. Bio je ministar vojske u privremenoj Vladi Albanije koja je funkcionisala 1913. godine.
Velika Albanija je velikodržavni projekat koji ima za cilj ujedinjenje svih Albanaca u jednu državu. Albanci ovaj koncept često nazivaju ''Etnička Albanija“ ili sada ''Prirodna Albanija''.
Korijeni ove ideje obično se prate unazad do Prizrenske lige 1878. godine, koja je tražila ujedinjenje svih Albanaca otomanskog carstva u jedan veliki Albanski vilajet. Kao istorijski primjer velike Albanije, po pravilu se navodi Kraljevina Albanija pod italijanskim protektoratom stvorena tokom Drugog svjetskog rata.
Teritorijalne pretenzije velike Albanije uključuju južni Epir, zapadni dio Makedonije, južni i istočni djelovi Crne Gore s gradovima Ulcinj, Podgorica, djelovi opština Plav i Rožaje, i kosovske opštine Preševo, Bujanovac i dio Medveđe.
