Ovo otkriće nudi dokaze za postojanje poliginije, kada jedan čovjek ima mnogo žena, prilikom migracije ranih ljudi iz Afrike.
„Istorijski gledano, ovo se često dešava u ljudsim društvima zato što ne mogu svi muškarci sebi da priušte žene, a ponekada mali broj muškaraca ima mnogo žena“, tvrdi Mark Stounking, profesor biološke antropologije sa Maks Plank instituta za Evolutivnu antropologiju.
Ovo je rezultiralo time da žene imaju veći genetski doprinos globalnoj populaciji nego muškarci.
Stounking je zajedno sa kolegama koristio novi metod kako bi ispitao genske varijacije unutar muškog Y hromozoma. Posmatrajući jedan dio Y hromozoma oni su otkrili sve genetske varijacije, ili blage razlike u redosljedu DNK „slova“ unutar tog regiona.
Ranije studije su samo posmatrale neke od varijacija, što je dovodilo do nepouzdanih podataka, zato što „tako samo saznajte o genetskim varijacijama koje poznajete, a ne o novim genetskim varijacijama“, izjavio je Stounking.
On i njegove kolege koristili su novu tehnologiju na DNK uzorcima 623 muškarca iz cijelog svijeta, uključujući populaciju Evrope, Australije i Amerike. Novi metod omogućio je naučnicima da uzimaju DNK uzorke od svakog muškarca i uporede očinski Y hromozom (NRY), koji se prenosi sa oca na sina, sa mitohondrijalnim DNK (mtDNK), koji majke prenose na potomstvo.
Žene su više putovale zbog braka, ostavljajući svoje rodne gradove i započinjući život sa mužem, pokazala je genetska analiza. Žene su migrirale više od muškaraca, šireći svoj ženski mitohondrijalni DNK nadaleko smanjujući tako genetsku varijabilnost između populacija. Sa druge strane, muškarci se nisu previše mrdali, što je dovelo do toga da njihovi sinovi imaju izražene gene u svakoj populaciji.
„Otkrili smo da su genetske razlike između populacija zaista veće za muški NRY nego za ženski mtDNK, ali one nisu toliko velike kao što su neke ranije studije tvrdile – tako da je korišćeni metod takođe uticao na rezultate“, izjavio je Stounking.
Na regionalnom nivou, DNK uzorci pokazali su detaljnu priču. Primjera radi, ljudi u Istočnoj Aziji i Evropi imaju veće genetske razlike kada je u pitanju očinski DNK, što ukazuje na visoke nivoe ženske migracije. Sa druge strane, populacije u Africi, Okeaniji i Americi imaju veće razlike u materinskom DNK.
Ova nova i precizna tehnika mogla bi da pomogne istraživačima da proučavaju druge aspekte genetike ljudske populacije i pruži nam uvid u istoriju očeva i majki čovječanstva.
tekst: b92, foto: trt.net.hr
