- Trinaesti jul 1878. godine je datum čiji su značaj odredile velike sile. A 13. jul 1941. godine je datum čiji smo značaj odredili mi sami opštenarodnim ustankom. Ali, i jedan i drugi su značajni na tom istorijskom putu Crne Gore. Svaki je na svoj način verifikovao jedno opšte, nacionalno, državno htjenje Crne Gore - kaže on.
Dalje podsjeća da se 13. jul 1878. godine "nije dogodio sam od sebe", već je posljedica dugog crnogorskog kretanja prema Berlinskom kongresu.
- Sa crnogorske strane, na Berlinski kongres se došlo i preko Grahovca, i preko Vučijeg dola, i preko Fundine. To je bio jedan dugovremeni pokret koji je rezultirao Berlinskim kongresom i zvaničnim međnarodnim priznanjem.
On dodaje da ni 13. jul 1941. godine nije bio "spontani i iznenadni refleks crnogorskog društva, već se ona decenijama, gradeći vrijednosni i moralni sistem, pripremala za takvu reakciju".
- Crna Gora je 13. jula 1941. godine iskazala, pored etičkog i vrijednosnog, i jedan politički stav, a to je dosljedna pripadnost Crne Gore antifašizmu. To je, možda, najznačajniji naš iskaz u XX vijeku. Antifašizam nije samo vrijednost toga doba, nego je i danas temeljna vrijednost moderne Evrope. Zamah jedinstvene Crne Gore da odbrani slobodu, nezavisnost i pravdu, to je univerzalna vrijednost 13. jula 1941. Državu smo tada vratili ratom i stradanjem, a ne glasanjem. To je lijepa završnica jednog dvodecenijskog perioda rasta podjela koja je u Crnoj Gori počela 1918. godine. Crna Gora je nakon svih tih teških dešavanja u sferi njenog političkog života, pronašla sebe i zajednički - kao nikad do tada - izrekla svoj jasan stav - zaključuje Andrijašević.
