- Sudije Vrhovnog suda, nakon skoro devet godina od zločina, javno su saopštile da su presude donijete uz kršenje zakona, što su smatramo morale znati i tužioci i sudije čime su doprinijeli da se naša agonija nastavi – kazala je Slavica Šćekić za Portal Analitika.
Ona je rekla da se u prijavi navodi da je nedavnim saopštenjem za javnost Vrhovnog suda Crne Gore porodica postala svjesna da su žrtva neznanja i obmane državnih institucija, prvenstveno tužilaštva a potom i sudija Višeg suda u Podgorici i Apelacionog suda.
- Zbog čega, iz ličnog uvjerenja, porodica želi da se pravnim sedstvima bori protiv svih onih koji su zarad ličnih promocija, a znajući da krše zakon, obmanuli nas jer su nas ubjeđivali da će sudski postupak biti riješen i da za to postoje neoborivi dokazi – rekla je Šćekić i dodala da je porodica izgubila povjerenje u tužilaštvo i sudstvo.
Prijave će biti podnesene, osim protiv tužiteljke Radović i protiv bivših sudija Višeg suda u Podgorici Lazara Akovića i Slavke Vukčević, kao i sadašnje sutkinje Biljane Uskoković, kao i članova vijeća koji su učestvovali u donošenju odluka, te protiv sudija Apelacionog suda.
Slavica Šćekić je kazala da se u prijavi pozivaju na saopštenje Vrhovnog suda u kojem se navodi da su razlozi ukidanja drugostepene presude to što su učinjene bitne povrede krivičnog postupka iz člana 386 stav 1 tačka 7 i 8 ZKP-a i stav 2 navedenog člana, a sastoji se u tome što je nejasna izreka pobijane presude u odnosu na krivično djelo iznude iz člana 250 stav 3 u vezi stava 1 u vezi člana 20 Krivičnog zakonika, odnosno vezano za događaj u vezi podmetanja ekplozivnih naprava na gradilište hotela “Splendid”. Ubistvu Slavoljuba Šćekića prethodila je serija bombašku napada na “Splendid” u ljeto 2005. godine. Ubijen je kada je tu istragu, kako je vjerovao, doveo do kraja.
- Po ocjeni Vrhovnog suda, u postupku donošenja kako prvostepene tako i drugostepene presude nije se sudilo za krivična djela izvršena na organizovan način, odnosno iz domena organizovanog kriminala, pa se u konkretnom slučaju nijesu mogli koristiti kao dokazi obavještenja koja su specijalnom tužiocu u vrijeme vođenja pretkrivičnog i krivičnog postupka dali Žarko Radulović i Zoran Vlaović, koji je ranije imao svojstvo zaštićenog svjedoka i na čijim iskazima su se zasnivale prsude nižestepenih sudova – podsjetila je Šćekić.
Ona je naglasila da su ovo morali znati i tužiteljka Radović kao i navodno iskusne sudije.
- To je samo dio obrazloženja iz kojeg se vidi da su prekršili zakon i to tužiteljka koja je bila uporna da provuče ove dokaze, ali i sudije koje su sve te dokaze prihvatili i uvrstili ih u tri prvostepene presude i jednu presudu Apelacionog suda – navela je Šćekić u prijavi.
Ona se pozvala i na dio saopštenja Vrhovnog suda u kojem se navodi da je prvostepeni sud )Viši sud u Podgorici), suprotno zakonskim odredbama, bez saglasnosti odbrane pročitao zapisnike o ranijem saslušanju određenog broja svjedoka, iako je pretres držan pred drugim predsjednikom vijeća. Navodi se da je bila dužnost prvostepenog suda da glavni pretres počne iznova i da na tom glavnom pretresu neposredno sasluša ove svjedoke, koji su inače bili dostupni sudu, a što je takođe uticalo na donošenje pravilne i zakonite odluke, posebno kod činjenice da je optuženom Milanu Šćekiću ranije suđeno u odsustvu.
- Jasno nam je da sudije imaju pravo na sudijska uvjerenja, ali smatramo da je u ovom slučaju riječ o sudijskoim neznanju ili želji da se što prije oslobode ovog predmeta. Ssmatramo isto i kada je riječ o sudijama Apelacinog suda, jer se u nastavku obrazloženja jasno navodi da drugostoepeni sud nije otklonio navedene povrede postupka koje su bile od uticaja na zakonito presuđenje, već je u svemu podržao stav prvostepenog suda, pred kojim su učinjene navedene povrede postupka – istakla je Šćekić.
U prijavi se ukazuje i na navode Vrhovnog suda da drugostepeni sud (Apelacioni) nije dao valjane razloge u pogledu ocjene bitnih žalbenih navoda branilaca optuženih, ted a u presudi drugostepenog suda u pogledu nekih odlučnih činjenica postoji znatna protivurječnost između onoga što se navodi u razlozima te presude o sadržini isprava i zapisnika datih u postupku i samih tih isprava i zapisnika.
- Sudije Vrhovnog suda u jednom dijelu navode da su počinjene bitne povrede odredaba krivičnog postupka koje drugostepenu presudu čine nezakonitom – naglasila je Šćekić.
Ona je dodala kako je sada, nakon višegodišnjeg suđenja, neznanjem i neadekvatnim postupanjem u ovom predmetu tužiteljke Radović i sudija koje su učestvovale u donošenju dosadašnjih odluka, predmet opet na početku.
- Šta-više, bez trunke nade da će krivci biti osuđeni, jer su, kako je to i Vrhovni sud zaključio učinjene bitne povrede, a presude su se zasnivale na iskazima koji po zakonu nijesu smjeli biti korišćeni – istakla je naša sagovornica.
Ona je zaključila da “kako je sve manje nade da optuženi budu kažnjeni, onda moraju biti kažnjeni oni koji se nijesu potrudili da skupe adekvatne dokaze i na osnovu valjanih dokaza donesu pravičnu odluku”.
- To je i razlog da se pravnim sredstviuma borimo protiv onih koji su dozvolili da do ovakve situacije dođe – zaključila je Slavica Šćekić.
Za ubistvo Slavoljuba Šćekića, koji je iz zasjede brutalno ubijen na kućnom pragu, u podgoričkom naselju Tološi, osuđeni su Budvanin Saša Boreta, Baranin Ljubo Bigović, Beranac Milan Šćekić Čila i Podgoričanin Ljubo Vujadinović. Dobili su maksimalne zatvorske kazne, po 30 godina. Sve vrijeme suđenja oni kategorično negiraju da su učestvovali u ovom zločinu, dok porodica Šćekić, s druge strane, tvrdi da oni jesu pripremili ubistvo i ubili Slavoljuba Šćekića, ali i da država na optuženičku klupu nije izvela sve aktere zločina.
Prema presudi, Boreta i Bigović organizovali su ubistvo Šćekića nakon što je on došao do dokaza da iza “bombaških” napada na gradilište hotela “Splendid” u Bečićima stoje njih dvojica. Boreta je, kako je sud utvrdio, pokušao da reketira investitore hotela, odnosno da im za dva i po miliona eura proda kuću i dvorište svog rođaka uz imanje hotela. Kada su investitori odbili Boretinu ponudu uslijedili su “bombaški” napadi - u ljeto 2005. godine tri puta su na gradilište “Splendida” postavljane snažne eksplozivne naprave.
U ovom predmetu sudilo se i Baraninu Alanu Kožaru, zbog “bombaških napada” na gradilište hotela “Splendid”. On je osuđen na šest godina i 10 mjeseci i na slobodi je nakon što je “odslužio” kaznu.
