Procjene govore da će TAP-IAP projekat biti gotov 2018. godine, a izgradnja kraka gasovoda kroz Crnu Goru koštaće oko 100 miliona eura, a bila bi finansirana mahom iz evropskih fondova.
Povoljna samo ruta koja dovodi gas do Božaja: Postoje dvije moguće rute prolaska kroz Crnu Goru od kojih je ona koja dolazi do Božaja- označena kao vrlo povoljna za našu državu.
To je ruta, po kojoj bi gasovod ušao iz Albanije kod Božaja, prošao pored Podgorice, a onda prema Cetinju. Gasovod bi onda prolazio istočnim padinama Lovćena – i spustio bi se u Radanoviće. Od Radanovića bi bio uveden preko cijele Luštice i spušten u more, gdje bi kod Prevlake ušao u Hrvatsku.
Za Crnu Goru je ovo najoptimalnija ruta gasovoda, jer bi išla na najvećeg budućeg potrošača – područje Zetske ravnice, a i stvorili bi se uslovi za aktiviranje Fabrike glinice koja vapi za jeftinim izvorom energije. Takođe, kod Podgorice bi se pravila konekcija za nikšićku Željezaru. Alternativna ruta je da gasovod u Crnu Goru uđe u Anamalskom polju iznad Ulcinja i da trasa ide ispod mora, što je označeno kao nepovoljno po našu državu.
Od takse za gas 21 milion eura: Prema ranijim procjenama, prolaskom Trans-jadranskog gasovoda (TAP-IAP) kroz našu teritoriju, godišnje ćemo na ime tranzitne takse- ubirati oko 21 milion eura. Naime, u prvih nekoliko godina, po puštanju gasovoda, planirano je da protok kroz Crnu Goru bude oko dvije do 2,5 milijarde kubnih metara gasa godišnje. Ako se uzme u obzir da je tarifa,za 60 do 70 kilometara gasovoda kroz Crnu Goru oko 1 cent po kubnom metru, dolazimo do računice da ćemo od tranzitnih taksi dobiti prosječni prihod oko 22,5 miliona eura godišnje. Opet, ako računamo da je godišnje potrebno za troškove održavanja gasovoda oko 1, 5 miliona eura, onda čista zarada Crne Gore iznosi 21 milion eura,
Šta je TAP projekat: Trans-jadranski gasovod (Trans Adriatic Piplane) je 520 km dug cjevovod koji će transportovati prirodni gas iz ogromnog gasnog polja Šahdeniz u Kaspijskom moru, a koje pripada Azerbejdžanu, preko Grčke, Albanije, i Jadrana do južne Italije, i dalje u Zapadnu Evropu. TAP je konzorcijum sastavljen od evropskih energetskih lidera: EGL iz Švajcarske, Statoil iz Norveške (koji imaju po 42,5 odsto vlasničkog udjela) i E. ON Ruhrgasa iz Njemačke, koji ima 15 odsto dionica projekta. Procjenjuje se da bi TAP gasovod prvu isporuku gasu trebao da obavi 2017.godine. TAP IAP projekat je konkurencija ruskom projektu “Južni tok”.
P.ZEČEVIĆ
