U navedenom periodu rad Vlade ogledao se u tome da, u gotovo svim strateški važnim pitanjima, imamo duboko neslaganje vladajuće DPS-SDP koalicije, koja već petnaest godina zajedno kreira sumornu sliku svakodnevnice, pritom smatrajući normalnim da njihova nadmudrivanja, taktiziranja i promašaje veoma skupo plaćaju građani Crne Gore, tvrdi Bečić.
Ono što je posebno obilježilo ekonomsku politiku Vlade Crne Gore bili su „reformski potezi“: uvođenje (ne)čuvene takse „euro po euro“, povećanje PDV-a, zamrzavanje penzija, udari i na druge ranjive socijalne kategorije, dalje kreditno zaduženje. Jednom riječju, građani su ti koji plaćaju promašenu ekonomsku politiku bez vizije vladajuće koalicije, uz velike opasnosti po generacije koje dolaze.
Najbolji pokazatelj rada ove Vlade u prethodnoj godini bili bi odgovori na neka od sledećih pitanja: Koliko je od premijerovih obećanih 40 000 radnih mjesta do sada stvarno otvoreno? Koliko je mladih ljudi, koji su prije dva mjeseca završili stručno osposobljavanje, zasnovalo radni odnos u svojoj ili drugoj struci? Koliko je kreditno zaduženje Crne Gore, odnosno koliko je povećano u poslednjih godinu dana? Koliko je realna potrošačka korpa i ostali troškovi života, tj. koja je formula za dalje preživljavanje građana?
Takođe, podsjećamo građane, da je SNP-a još ranije ukazala da bi bilo veoma značajno napraviti “Bijelu knjigu privatizacija u Crnoj Gori”, koja bi dala jasan odgovor na pitanja: ko je privatizovao i pod kojim uslovima preduzeća, po kojoj cijeni je kupovana imovina, kakva je sudbina preduzeća i samih radnika, u čijim je rukama danas imovina i ko je sve zarađivao stotine miliona eura na tim transakcijama, odnosno, ko su personalno dobitnici privatizacije, a ko njene žrtve?
Pored veoma alarmantnog ekonomsko-socijalnog stanja, bez želje da se utvrde uzroci i definiše odgovornost za takvo stanje, nema ni mjerljivih rezultata u borbi protiv organizovanog kriminala i korupcije. U Crnoj Gori vladavina prava postoji samo u deklarativnim nastupima najviših funkcionera vladajuće koalicije, a stvarnost je takva da imamo selektivnu primjenu zakona, odnosno ono što predstavlja posebnu opasnost, postoje pojedinci i grupe pojedinaca koji su iznad pravnog sistema Crne Gore.
Izvršna vlast u kojoj jedni udaraju u klin, a drugi u ploču, Vlada u kojoj se partneri međusobno optužuju da nema samo ekonomske, već i drugih oblika izdaje, kao na primjeru KAP-a, gdje ukazuju na stotine miliona eura koji su potrošeni suprotno javnom interesu, a pritom ostajući zajedno, svakako nije Vlada koja može garantovati stabilnost, niti bilo koji oblik ekonomskog i društvenog razvoja.
Shodno gore navedenim činjenicama, Socijalistička narodna partija Crne Gore, ističe da je promjena izvršne vlasti u Crnoj Gori neophodna, nužna i prije svega, ljekovita demokratska potreba. Zbog svega izrečenog, u bilo kojoj demokratskoj zemlji, logičan slijed događaja bio bi automatski pad Vlade, ali u Crnoj Gori je pretežno nerealno sve što demokratija poznaje kao logično, jer lični, interesi koalicionih partnera i privilegovanih pojedinaca su iznad javnog, odnosno ekonomska budućnost Crne Gore i njenih građana je veoma neizvjesna, zaključio je Bečić.
