Visina minimalne zarade u oktobru 2013. godine među članicama Evropske unije drastično se razlikovala, od 157,50 eura bruto mjesečno u Rumuniji do 1.874,19 eura bruto u Luksemburgu – objavila je Evropska agencija za statistiku Eurostat.
Vrijednost minimalne zarade u Evropi kreće se od trećine do polovine vrijednosti prosječne mjesečne bruto zarade.
Istraživanje Eurostata obuhvatilo je i neke zemlje van EU, uključujući kandidata za članstvo Tursku, kao i SAD.
U grupi 11 zemalja sa najnižim minimalnim zaradama, između 150 i 500 eura, nalaze se: Rumunija, Bugarska, Letonija Litvanija, Češka, Estonija, Mađarska, Slovačka, Poljska, Hrvatska i Turska.
Pet članica EU –Portugal,Grčka,Malta, Španija, Slovenija i SAD čine grupu sa minimalnom mjesečnom zaradom koja se kreće od 500 do gotovo 1.000 eura.
U trećoj grupi su: Velika Britanija, Francuska, Irska, Holandija, Belgija i Luksemburg sa minimalnim zaradama većim od 1.200 eura bruto.
Njemačka, Kipar i kandidat za EU Makedonija imaju zakonom utvrđene minimalne zarade koje ne važe za sve ili većinu zaposlenih, već su ograničene na posebne grupe zaposlenih, stoga te zemlje nijesu obuhvaćene istraživanjem.
Isključene iz istraživanja bile su i Danska, Italija, Austrija, Finska, Švedska,Island, Norveška i Švajcarska, jer te zemlje nijesu zakonom postavile minimalnu zaradu, već se plate utvrđuju pregovorima socijalnih partnera, na nivou kompanija ili pojedinačnim ugovorima.
Određene profesije su više plaćene: Ekonomski analitičar Vasilije Kostić smatra da su određene profesije u svim društvima više plaćene od nekih drugih, ali, kako kaže, apsolutni iznosi kao i relativni odnosi među njima, poređajući ih po zemljama su značajno različiti, piše Pobjeda.
„To nam govori da nivo „vrijednosti“ određenih profesija ne zavisi samo od njih samih već i dobrim dijelom od stepena društveno ekonomskog razvoja, odnosno mikro i makro ekonomske efikasnosti zemlje. Postoji tu i još niz drugih činilaca, ali navedeni faktor je najopštijeg karaktera“, kaže Kostić za Pobjedu.
On smatra da na visinu plata ne treba vezati za određena zanimanja, te da treba razmišljati i o tržišnim potrebama za njima kao i samim rezultatima rada.
Kostić smatra da bi nabrajanje ranga profesija koje bi trebalo da budu više ili manje plaćene bilo pogrešno, jer bi zanemarivalo uticaj mnogih faktora na njihovu vrijednost, a koji se mijenjaju na različitim nivoima razvoja i u različitim društveno istorijskim trenucima.
On objašnjava kako se u određenim periodima više traže neka zanimanja, ali i da je „značaj pojedinih profesija prije svega određen sa više činilaca koji su manje ili više univerzalni i manje ili više korespondiraju s potrebama društva za njegovim napretkom“.
„Potreba za opšte društvenim napretkom i stepen korespodentnosti profesija sa njim bi mogao biti jedan od značajnijih kriterijuma za ocjenu vrijednosti pojedinih profesija, a to je nemoguće bez uvažavanja vrijednosti znanja njegovog nivoa i značaja“, navodi sagovornik Pobjede.
Crnogorsko tržište određuje visinu zarade: Na pitanje da li su Crnogorci dovoljno plaćeni za svoj rad, Kostić kaže da odgovor na to daje tržište.
„Ako razmatramo jedno bez drugog: platu bez rezultata rada, platu bez odnosa s produktivnošću, platu u odnosu na nužne životne potrebe onda je ona mnogo manja od onoga što nam treba, naravno. Ali stvari ne stoje tako. Plate ne određuje naša volja ili naše potrebe. Plate prije svega određuju rezultati našeg rada ili bi barem trebalo da tako bude. Ako iz te perspektive pogledamo stvari one će izgledati sasvim drugačije objektivno rečeno. Uostalom stvarnost zavisi od mjesta sa koga je posmatramo, pa i ovo takođe“, smatra Kostić.
On ocjenjuje da je kriza uticala i da uvijek utiče na nivo plata.
„Kad vam prihodi presušuju ili slabe – kresanje troškova je prvo za čime se poseže, a plate su njihov značajan dio. U tom procesu „kresanja troškova“ neminovno se narušavaju relativni odnosi u platama za pojedine vrste poslova ili profesionalna zanimanja. Ovo iz razloga što je primaran motiv redukcija – smanjenje izdataka koje je subjektivnog, a ne objektivnog – tržišnog karaktera pa time i više stvar voluntarizma odnosno subjektivne procjene. Od nje i zavisi kako će neke proći. U takvoj situaciji teško da može biti govora o objektivnim odnosima. Neko manje, a neko više strada“, smatra Kostić.
Da bismo ostvarili boljitke u budućnosti, Kostić ocjenjuje da je potrebno da donesemo niz ispravnih ekonomskih odluka čija primjena nije nimalo lagodna.
„Pomalo bizarno izgleda da moramo da osjetimo patnju da bi živjeli malo bolje. Želim reći da poboljšanje ekonomske situacije koje bi se ogledalo kroz povećanje plata odnosno rezultiralo višim standardom života, neće doći sama od sebe niti će nas načini ponašanja koji su nas doveli u ovu situaciju iz nje izvući“ kaže sagovornik Pobjede.
Dodaje da je potrebna značajna i radikalna promjena ponašanja.
„Na nivou konkretnog u najopštijem smislu potreban nam je intenzivan ekonomski rast koji nije nemoguće podstaći. Fiskalna konsolidacija u produženom roku bez podsticanja ekonomskog rasta u suštini će samo produbiti problem, do čega vjerujem neće doći“, zaključuje Kostić.
U Crnoj Gori je utvrđena minimalna zarada od 193 eura, što je veći iznos u odnosu na države regiona.
Prema istraživanjima, najmanje plate u zemljama regiona primaju građani Makedonije, Albanije i Srbije, dok je najveći minimalac zabilježen u Hrvatskoj koji iznosi 372, 35 eura.
U Makedoniji je minimalna zarada svega 131 euro, u Albanija 149 eura, Bosni i Hercegovini 166 eura, dok u Srbiji minimalac iznosi 188 eura.
Mnogo evropskih država je daleko ispred nas, čemu doprinosi mnogo bolji standard tih zemalja.
Plate rastu u administraciji i poslu sa nekretninama: Zavod za statistiku Crne Gore saopštio je da je prosječna zarada u oktobru bez poreza i doprinosa (neto) iznosila 475 eura, te da je u odnosu na septembar ostala na istom nivou.
U oktobru u odnosu na prethodni mjesec, zabilježen je rast plata u sljedećim djelatnostima: poslovanje sa nekretninama (26,2 odsto), administrativne i pomoćne uslužne djelatnosti (9,5 odsto), poljoprivreda, šumarstvo i ribarstvo (6,7 odsto), informisanje i komunikacije (5,6 odsto), saobraćaj i skladištenje (5,1 odsto), građevinarstvo (4,6 odsto), snabdijevanje električnom energijom, gasom, parom i klimatizacija (4,2 odsto), ostale uslužne djelatnosti (1,1 odsto),obrazovanje (0,9 odsto), zdravstvena i socijalna zaštita (0,2 odsto), navodi Monstat.
Pad zarada zabilježen je u sektorima: vađenje ruda i kamena (5,5 odsto), trgovina na veliko i na malo, popravka motornih vozila i motocikala (4,9 odsto), prerađivačka industrija (3,6 odsto), snabdijevanje vodom, upravljanje otpadnim vodama, kontrolisanje procesa uklanjanja otpada i slične aktivnosti (2,8 odsto), umjetnost, zabava i rekreacija (2,6 odsto), usluge smještaja i ishrane (2,3 odsto), stručne, naučne i tehničke djelatnosti (1,1 odsto), državna uprava, obavezno socijalno osiguranje (0,4 odsto) i finansijske djelatnosti i djelatnosti osiguranja (0,1 odsto), piše Pobjeda.
Izvor: pobjeda.me; foto: blic.rs
