O neustavnosti Zakona je skoro možda i suvišno govoriti, zato što je suprotan krucijalnim ustavnim normama koji regulišu ustavne nadležnosti Vlade i Skupštine. Nesporno je da prema članu 82 stav 1 tačka 2 Ustava Crne Gore Skupština donosi zakone i sa formalno-pravnog aspekta je taj uslov zadovoljen. Međutim, sa materijalno-pravnog aspekta, naprijed navedenog, ispada da Skupština može da donosi zakone mimo elementarnih pravila.
Piše: Profesor dr Blagota MITRIĆ
Zakon o zaštiti državnih interesa u rudarsko-metalurškom sektoru protivan je opštepoznatim i opšteprihvaćenim pravnim postulatima, pa predstavlja knjiški primjer neustavnosti.
Naime, opšte je poznato da se svaki zakon, kao par exelanse opšti pravni akt, odnosi na neodređeni broj subjekata i neodređeni broj situacija. Ovaj zakon je klasičan primjer pojedinačnog pravnog akta, zato što se odnosi na tačno određenog subjekta i na tačno određenu situaciju - Kombinat aluminijuma Podgorica. Tako da je ovaj zakon u stvari suprotan samom sebi, pa predstavlja - pravni apsurd.
O njegovoj neustavnosti je skoro možda i suvišno govoriti, zato što je suprotan krucijalnim ustavnim normama koji regulišu ustavne nadležnosti Vlade i Skupštine. Nesporno je da prema članu 82 stav 1 tačka 2 Ustava Crne Gore Skupština donosi zakone i sa formalno-pravnog aspekta je taj uslov zadovoljen. Međutim, sa materijalno-pravnog aspekta, naprijed navedenog, ispada da Skupština može da donosi zakone mimo elementarnih pravila. S druge strane, prema članu 100, stav 1 tačka 1 Ustava Crne Gore, Vlada vodi unutrašnju i vanjsku politiku Crne Gore, dakle, ne predlaže je Skupštini, kao što predlaže plan razvoja i prostorni plan Crne Gore i druge kapitalne propise, nego logičkim i jezičkim i sistematskim i ciljnim tumačenjem izraz „vodi“ znači da je to isključiva nadležnost Vlade.
Takođe, treba istaći da zakon ne može biti suprotan drugom zakonu zato što su oni iste pravne snage, pa takva situacija kad u dva zakona imamo različita pravna rješenja za isti pravni odnos u pravu se zove kolizija zakona, a za koliziju zakona postoje pravna rješenja koja se zovu „odlučujuće činjenice“, ili kako bi francuski pravnici rekli „les pointe de rattachmente“ („tačke vezivanja“), kao što ni ustavni amandmani ni ustavni zakon ne mogu biti neustavni iz istog razloga (imaju istu ustavno-pravnu snagu), a ova pravna situacija ne dozvoljava ocjenu njihove ustavnosti, kao što to neki pravnici misle i čine.
Ekskluzivno za Portal Analitika, jedan lični dojam: sve ove i slične pravne ujdurme nalažu mi da se kandidujem za sudiju Ustavnog suda, kako bih pomogao izgradnji pravne države, kao što sam u istom svojstvu pomogao stvaranju suverene i samostalne Crne Gore. Bez imalo lažne skromnosti.
Autor je akademik DANU
