Dva fizičara navode da je Higs imao ključnu ulogu u ranom Univerzumu, stvarajući primijećenu razliku između broja čestica materije i anti-materije kao i da je bio zaslužan za određivanje gustine misteriozne tamne materije koja sačinjava pet šestina materije u univerzumu.
U radu objavljenom u publikaciji „Physical Review Letters“, Šon Tulin, sa Univerziteta u Mičigenu, i Žeraldin Servant sa Katalonskog instituta za istraživanje i napredne studije u Barseloni, tvrde da je možda postojala asimetrija u ranom Univerzumu između Higsovog bozona i njegove anti-materijske suprotnosti, anti-Higsa.
„Zaista mislimo da je Higs bio glavni igrač, dok je u drugim kosmološkim teorijama on samo sporedni proizvod“, smatra Tulin.
Misli se da Higs trenutno nema svoju anti-česticu, ali standardni kosmološki model dozvoljava postojanje Higsovog bozona i anti-Higsovog bozona u ranom Univerzumu.
Tulin i Servant smatraju da je postojao disbalans između broja ovih čestica. Higs vrši interakciju sa normalnom materijom, a disbalans u broju čestica Higsa i anti-Higsa mogao bi da bude rezultat asimetrije u količini materije i anti-materije.
Ovi naučnici takođe misle da ako je Higs vršio interakciju sa tamnom materijom – recimo, stvarajući čestice tamne materije prilikom svog raspada, mogao je da stvori odnos tamne materije naspram vidljive materije koji danas vidimo u Univerzumu.
Servant smatra da bi jedna od posljedica ove interakcije mogao da bude novi, potencijalni, test za tamnu materiju, koju do sada nijesmo mogli da vidimo direktno.
„Kada se Higs razgrađivao u druge čestice u Velikom Hadronskom sudaraču u CERN-u, ponekada bi stvorio čestice tamne materije koje nijesu mogle da budu detektovane – iako ovaj proces nije dovoljno proučen kako bismo mogli da bilo šta zaključimo sa sigurnošću, vrlo je moguće da ćemo to biti u prilici da uradimo u budućnosti“, smatra Servant.
Manoj Kaplingat, fizičar sa Univerziteta u Kaliforniji, podržava ovu teoriju zbog njene jednostavnosti.
„Znamo da Higs postoji, znamo za simetriju tamne materije i anti-materije, i oni se trude da spoje ove tri empirijske činjenice. Ovaj minimalistički pristup je ono što ovu teoriju čini zanimljivom“, tvrdi Kaplingat.
Izvor: b92.net
