Pritisci velikih potrošača aluminijuma su označili kraj svakodnevnog „plesa“ kamiona Goldman Saksa, koji su između skladišta u Detroitu premještali zalihe aluminijuma i investicionoj banci donijeli milione, te povećanje cijene aluminijuma, zbog čega su potrošači i preduzeća u minule tri godine izgubili pet milijardi dolara.
Goldman je takođe produžavanjem rokova isporuke 1,5 miliona tona aluminijuma zaradio oko 720.000 dolara dnevno, dok su vlasnici aluminijuma čekali na zalihe metala po 16 mjeseci, čemu su prethodili cjenovni pritisci. Iako je Goldman relativno brzo reagovao na talas ogorčenja i obećao korisnicima svojih skladišta hitnu snabdjevanje aluminijumom, društvu Superior Extrusion koje proizvodi aluminijske cijevi i rezličite proizvode od metala je na kraju ipak prekipjelo. Protiv Goldmana i Londonske berze metala (LME), čiji suvlasnik je bio Goldman još prošle godine, uložio je tužbu zbog navodnog antikonkurentskog ponašanja i monopolističkog skladištenja aluminijuma.
LME i Goldman su negirali optužbe, pri čemu se jedna od najpoznatijih investicionih banaka poziva na podatak da je cijena aluminijuma od svog vrhunca 2006. godine pala za 40 odsto. Iako se podatak može tumačiti kao dokaz da Goldman, koji kontroliše više od tri posto svjetskih zaliha aluminijuma, ne utiče na cijenu, mnogi to spore i tvrde da bi cijene bez aktivnosti velikih banaka bile još niže. I to ne samo aluminijuma nego i drugih sirovina, u koje su minulih godina intenzivno ulagale neke najveće svjetske banke.
