BBC je upitao naučnike sa Kraljevskog koledža u Londonu da dizajniraju misiju koja bi astronaute odvela do planete – i nazad.
Letjelica: Posadu treba zaštititi od svih opasnosti putovanja dugog devet mjeseci. Duži periodi provedeni u bestežinskom stanju izazivaju gubitak koštane i mišićne mase tako da bi letjelica trebalo da ima vještačku gravitaciju tako što bi se rotirala tokom puta. Štitovi bi umanjili, ali ne bi bili u stanju da u potpunosti eliminišu prijetnju kosmičke i solarne radijacije.
Povodac: Povodac bi u suštini bio 60 metara dugačak čelični kabl koji bi povezivao letjelicu za put i letjelicu za slijetanje kako bi obezbijedio njihovo rotiranje.
Letjelica za krstarenje: Posada bi prilikom polijetanja bila u letjelici za slijetanje ali bi nakon polijetanja, kada se nađu u Zemljinoj orbiti, prešli u letelicu za put. Dva vozila bi se potom razdvojila a povezivao bi ih čelični kabl. Kratko paljenje motora na obje letjelice započelo bi rotiranje koje bi obezbjedilo vještačku gravitaciju.
Slijetanje: Kada bi brod stigao do orbite Marsa, dva vozila bi se ponovo spojila i posada bi mogla da se prebaci u letjelicu za slijetanje. Prilikom slijetanja bili bi aktivirani posebni padobrani koji bi trebalo da dodatno uspore letjelicu pri slijetanju.
Preživljavanje puta: Tokom putovanja zdravlje posade bi bilo praćeno sa posebnim bežičnim senzorima, ali bi oni morali da se u potpunosti oslanjaju na opremu unutar broda i veštine koje poseduju u slučaju da se neko razboli. Dugo putovanje i zatvorenost unutar jedne prostorije mogu da uzmu svoj danak i kada je mentalno zdravlje u pitanju a kosmička radijacija bi predstavljala konstantnu prijetnju.
Prizemljenje: Nakon dugih devet mjeseci u svemiru, posada bi se napokon našla na površini Marsa uz pomoć prilično standardnog slijetanja naspram krajnje neobičnog puta.
Prvim riječima izgovorenim na Marsu trebalo bi između 3 i 20 minuta da stignu natrag do Zemlje.
Istraživanje Marsa: Naučnici predlažu slijetanje blizu ekvatora na Marsu gdje su uslovi znatno povoljniji i gdje je prosječna temperatura -30 stepeni Celzijusa. Posada bi živjela u posebnom habitatu koji bi bio poslat prije njihovog dolaska u okviru misije bez ljudi. Tokom svog boravka astronauti bi izvodili brojne testove a on bi mogao da traje od tri mjeseca pa sve do dvije godine.
Povratak: Slanje letjelice na Mars sa dovoljno goriva za povratak bilo bi previše skupo, tako da bi brod za povratak takođe bio poslat unaprijed. Poseban robot bi potom iskopavao led koji se nalazi ispod površine koji bi potom bio razdvajan na vodonik i kiseonik uz pomoć elektrolize. Ovo bi potom bilo korišćeno za stvaranje metana kako bi se obezbjedilo gorivo da se astronauti vrate do vozila za put natrag koje bi se nalazilo u orbiti Marsa.
izvor: b92.net
