Iz UMHCG su saopštili da su saglasni sa Proglasom nevladinih organizacija i sa inicijativom roditelja i da iskazuju ogromno nezadovoljstvo Predlogom Zakona o socijalnoj i dječijoj zaštiti. Iz tog razloga su se jutros, kako su saopštili, obratili Udruženju Roditelji sa ciljem pružanja podrške i molbom da se njihovi predlozi uvrste u tekst Proglasa.
Udruženju Roditelji ova NVO je uputila tekst u kome stoji:
"Pravo na ličnu invalidninu i njegu i pomoć drugog lica će se tretirati, kao i ostala materijalna davanja, a ne kao kompezaciona prava po osnovu invaliditeta. S toga će ova prava ostvarivati samo osobe sa „teškim invaliditetom“ odnosno osobe kojima je „zbog tjelesnih, mentаlnih, intelektualnih ili senzornih oštećenjа ili promjena u zdravstvenom stanju neophodna njega i pomoć da bi imalo obezbijeđen pristup zadovoljavanju potreba“ i to u fiksnim iznosima, bez obzira na realne potrebe. Osim toga pravo na njegu i pomoć drugog lica treba da ima za cilj stvaranje uslova za samostalan život, a prepreke koje osoba s invaliditetom ima u cilju samostalnog življenja nijesu uzrokovane invaliditetom već sadejstvom tjelesnih, mentаlnih, intelektualnih ili senzornih oštećenjа sa barijerama i preprekama u društvu. Osnov po kojem se ostvaruje ova prava će biti materijalni položaj i situacija, a ne društveni položaj, što nije u skladu sa Konvencijom UN o pravima osoba s invaliditetom. Osim toga smještajem u ustanovu duže od 60 dana gubi se pravo na ličnu invalidninu”, navodi se u saopštenju.
Takođe, u UMHCG navode da uprkos članu 7 stav 1 tačka 2) koji propisuje zabranu diskriminacije po osnovu invaliditeta pravo na materijalno obezbjeđenje porodice neće ostvarivati sve osobe s invaliditetom, odnosno osobe s invaliditetom koje su završile obrazovanje po redovnom programu i to samo pet godina od dana završetka školovanja, a ne pet godina od dana ostvarivanja ovog prava.
Ovo znači, kako navode, da ako je neka osoba završila školovanje prije četiri godine, a ovo pravo ostvaruje od ove godine, ostvarivaće ga još godinu dana, a ne pet narednih godina.
"Visina materijalnog obezbjeđenja porodice, lične invalidnine i njege i pomoći drugog lica biće neopravdano niske, bez obzira na specifičan i ugrožen položaj kategorija građana koji ostvaruju ova prava i to u fiksnim iznosima bez obzira na rast troškova života i ukupnog standarda građana, a ne u procentualnim iznosima u odnosu na prosječni lični dohodak“, ističu u udruženju.
Oni naglašavaju da su, u saradnji sa Savezom slijepih Crne Gore, opet uputili Amandmane na Predlog Zakona o socijalnoj i dječijoj zaštiti koji se nalazi u Skupštinskoj proceduru. Amandmani sa propratnim pismom su upućeni Predjedniku Skupštine Crne Gore Ranku Krivokapiću, Sekretaru Skupštine Damiru Davidoviću, Odboru za zdravstvo, rad i socijalno staranje, kao i svim poslaničkim klubovima.
Osnovni cilj amandmana je unapređenje teksta Zakona, koji se prvenstveno odnosi na ciljeve i svrhu pojedinih grupa prava, odnosno prava koja će po ovom Zakonu ostvarivati određene ciljne grupe.
Veoma bitna grupa prava, kako navode, po ovom Zakonu su pravo na ličnu invalidninu i pravo na njegu i pomoć drugog lica, koja se nikako ne trebaju vezivati za materijalni status i položaj pojedinca, odnosno lica s invaliditetom, već se trebaju izdvojiti u posebnu grupu, koja se može nazvati kompezaciona prava po osnovu invalidnosti. U Predlogu Zakona o socijalnoj i dječijoj zaštiti nijesu definisani ciljevi pojedinih grupa prava iz zakona, kao što su cilj usluga socijalne i dječije zaštite, cilj osnovnih materijalnih davanja i cilj kompezacionih prava
U UMHCG ističu da bi ovakvo definisanje ciljeva bi u praksi uzrokovalo bolju kontrolu primjene zakona i mjerljivost rezultata, odnosno proizvelo bi jasne indikatore kako za prevazolaženje nepovoljne materijalne situacija, tako i za osposobljavanje za samostalan i produktivan život i rad osoba s invaliditetom. Iz tog razloga lična invalidnina i njega i pomoć drugog lica ne trebaju biti socijalna davanja čiji je cilj isuviše opšt i generalan, već su to kompezaciona prava koja se ostvaruju po osnovu invalidnosti, a prvenstveno zbog neravnopravnog položaja osoba s invaliditetom, odnosno barijera u društvu koje onemogućavaju osobe s invaliditetom u punom i efektivnom učešću u društvenoj zajednici. Iz tog razloga visinu lične invalidnine i njege i pomoći drugog lica treba određivati u odnosu na procente invaliditeta, kaže se u saopštenju.
