Prava zaposlenih definišu zakon o radu i opšti kolektivni ugovor. Simović Zvicer kaže da postoje određene razlike u odredbama kada su ova dva akta u pitanju, pa se zbog toga primjenjuju one koje su u datom trenutku povoljnije.
“Zaposleni u ovom slučaju ima pravo na zaradu od 70 odsto od osnove, a da pri tom to ne može biti manje od minimalne zarade”, kaže ona.
Ona odrično odgovora na pitanje da li poslodavci kojima je rad zabranjen, a inače isplaćaju minimalnu zaradu, mogu da se pozovu na pravo umanjenja osnovne zarade.
“U ovom slučaju odgovor je ne”, ističe Simović Zvicer.
Objašnjava i situaciju kada nije zabranjen rad privrednog subjekta, a zaposleni se nalazi u saomizolaciji ili karantinu. Simović Zvicer kaže da se radi o pravnoj praznini kada je aktuelna situacija u pitanju, te nudi sljedeće tumačenje.
“U zakonu se pominje jedna situacija u kojoj će zaposleni imati naknadu 100 odsto, a to je u slučaju karantinske bolesti. Šta su karantinske bolesti određuje ministarstvo zdravlja svojim podzakonskim aktima. Trenutno, kovid 19 nije prepoznat kao karantinska bolest. S obzirom na to da imamo pravnu prazninu, trebalo bi primjeniti analogiju sa drugim karantinskim bolestima, jer je već proglašena epidemija koja predstavlja opasnost po živote velikog broja ljudi, što dovodi do toga da se u ovoj situaciji može primjeniti naknada u iznosu od 100 odsto osnovne zarade”, navela je Simović Zvicer.
Poslodavci čija djelatnost nije zabranjena, ali imaju smanjen obim posla, samim tim i potrebu za manjim brojem radnika, mogu se pozvati na institut godišnjeg odmora.
“Poslodavac može izmijeniti plan godišnjeg odmora i bez saglasnosti zaposlenog, u slučaju više sile, a to je upravo aktuelna situacija. Ukoliko ne postoji potreba da se zaposleni anagažuje na poslovima u prostorijama komapnije ili radom od kuće, smatram da se poslodavci mogu iskoristiti ovaj institut. To nije prinudni odmor, to je redovni odmor, sa pravom naknade od 100 odsto”, pojašnjava Simović Zvicer.
Prema odredbama zakona o radu, Institut naknade zarade u slučaju prekida rada koji je nastao bez krivice zasposlenog može se primjenjivati četiri mjeseca, zaključuje Simović Zvicer.
